roślina z rodziny komosowatych » botanika, rośliny. roślina z rodziny komosowatych » chrząstkowiec. roślina z rodziny komosowatych » mietelnik. roślina z rodziny komosowatych » obione. roślina z rodziny komosowatych » sodówka. roślina z rodziny komosowatych » solanka. roślina z rodziny komosowatych » soliród. roślina z Hasło krzyżówkowe „roślina z rodziny lipowatych występująca w ok. 30 gatunkach na terenach tropikalnych” w słowniku szaradzisty. W naszym słowniku szaradzisty dla wyrażenia roślina z rodziny lipowatych występująca w ok. 30 gatunkach na terenach tropikalnych znajduje się tylko 1 opis do krzyżówek. Definicje te podzielone Hasło krzyżówkowe „roślina z innej strefy” w leksykonie szaradzisty. W naszym leksykonie definicji krzyżówkowych dla wyrażenia roślina z innej strefy znajduje się tylko 1 definicja do krzyżówki. Definicje te podzielone zostały na 1 grupę znaczeniową. Jeżeli znasz inne definicje pasujące do hasła „ roślina z innej strefy Greenkosh Sansewieria (wężownica) - efektowna roślina 3. Dracena (Dracaena) – drzewo smocze z Wysp Kanaryjskich. Wygląda wprawdzie niczym palma, ale nie ma z nią nic wspólnego. Do mieszkania wnosi wdzięk południowych krajów. Lubi stanowisko jasne do półzacienionego. W łazience cieszy się z wysokiej wilgotności powietrza. Hasło krzyżówkowe „roślina lecznicza, napar z jej liści łagodzi stany zapalne jamy ustnej” w słowniku szaradzisty. W niniejszym słowniku definicji krzyżówkowych dla wyrażenia roślina lecznicza, napar z jej liści łagodzi stany zapalne jamy ustnej znajduje się tylko 1 definicja do krzyżówek. Definicje te zostały podzielone Nazwa i pochodzenie lilii złotogłów. To roślina z gatunku liliowatych, która w naturalnych warunkach porasta tereny Europy oraz Azji, zarówno w ramach uprawy jak i na dziko. W Polsce jest objęta prawną ochroną, występuje przede wszystkim w Sudetach i na Karpatach. Od starożytności budzi skojarzenia z pięknem. . Latem zwiększa się ryzyko spotkania z niebezpieczną rośliną. Wiele mówi się o wywołującym poparzenia barszczu Sosnowskiego, ale to niejedyna groźna roślina, rosnąca w Polsce. Część z nich występuje powszechnie, rosną na skwerach i łąkach. Niektóre są jednak śmiertelnie niebezpieczne. Czy umiesz rozpoznać wilczą jagodę, tojad, bieluń albo "psią pietruszkę"? 10 Zobacz galerię Shutterstock 1/10 Blekot pospolity (Aethusa cynapium) zwany "psią pietruszką" Shutterstock Blekot pospolity rośnie w uprawach rolniczych jako chwast. Zawiera trujący alkaloid: koniinę, która w drobnych dawkach podrażnia śluzówkę przewodu pokarmowego, w większych zaś może wywołać paraliż współczulnego układu nerwowego. Objawami zatrucia są: brak apetytu, drgawki, rozszerzenie źrenic, zaburzenia równowagi, paraliż, śmierć. Roślina ma gorzki i piekący smak, można jednak pomylić jej liście z podobnymi liśćmi pietruszki. 2/10 Szalej jadowity (Cicuta virosa), czyli cykuta Shutterstock W jego liściach i łodydze kryje się cykutoksyna - silnie trujący, wielonienasycony alkohol. Spożycie nawet niewielkich ilości skutkuje drastycznymi objawami już kilkanaście minut po spożyciu: zaczyna się od ślinotoku i pieczenia w ustach, poprzez mdłości i wymioty oraz ból jamy brzusznej, a w ciągu godziny po przyjęciu mogą się pojawić skurcze, drgawki, aż do śmierci. Ta jest finalnym wynikiem zakłóceń działania centralnego układu nerwowego. Tradycja literacka głosi, że wskutek otrucia cykutą zmarł między innymi Sokrates. Opisy sceny egzekucji świadczą jednak, że za truciznę najprawdopodobniej posłużył szczwół plamisty. Szalej jadowity był jednak dawniej używany do skrytobójczych otruć. 3/10 Szczwół plamisty (Conium maculatum) – inaczej świńska wesz Shutterstock Korzenie są najbardziej trujące wczesną wiosną, później bardziej toksyczny jest pęd nadziemny. Działanie toksyczne polega na początkowym pobudzeniu, a potem porażeniu wegetatywnych zwojów nerwowych obwodowych, poza tym poraża zakończenia nerwów ruchowych podobnie do kurary. Prawdopodobieństwo zatrucia związane jest z podobieństwem jednorocznej różyczki liści do pietruszki i pasternaku, wyraźnie inny jest jedynie zapach. Bywa też mylona z korzeniem chrzanu. 4/10 Tojad mocny (Aconitum firmum), czyli trzewiczki Matki Boskiej Shutterstock Przyciąga uwagę wspaniałymi, fioletowo-granatowymi kwiatami na długiej łodydze. Można go też rozpoznać po obecności trzmieli, bo te owady mają "wyłączność" na jego zapylanie. Dość powszechnie występuje w Tatrach. Z jednej strony jest rośliną chronioną, z drugiej: często przesadzaną do ogródków, właśnie z uwagi na kwiaty. Akonityna, otrzymywana zwłaszcza z korzenia tojadu (najbardziej toksyczna część rośliny), ponoć była najskuteczniejszą i najpowszechniejszą trucizną epoki Renesansu, za to w XVIII w. odkryto jej właściwości medyczne. Wyciągu z bulw używano jako środka przeciw migrenom czy nerwobólom. Ale właśnie ze względu na trujące właściwości tojadu bazujące na nim specyfiki dostały w wielu krajach szlaban. Akonityna najpierw pobudza, a następnie poraża nerwy czuciowe i ruchowe. Jeśli dochodzi do śmierci, to wskutek paraliżu mięśni dróg oddechowych. Dawka powodująca zatrucie to dziesiąte części miligrama, zaś śmiertelna - kilka mg. Z czasów, w których lecznicze właściwości wyciągu z korzenia tojadu były cenione, pochodzi zapewne inne zwyczajowe określenie rośliny: trzewiczki Matki Boskiej. Inna nazwa zwyczajowa - mordownik - wydaje się dziś bardziej adekwatna. 5/10 Bieluń (Datura), czyli chwast ruderalny Shutterstock W naturze rosną na ogół w miejscach suchych i skalistych, na półpustyniach, ale szeroko rozprzestrzenione na świecie zasiedlają różne siedliska, w tym towarzyszące osiedlom ludzkim siedliska ruderalne i ogrody, w których rosną jako chwasty. Jak działają alkaloidy tropanowe zawarte w bieluniu? Dochodzi do pobudzenia ośrodkowego układu nerwowego. Zaczyna się od omamów wzrokowych i słuchowych, dezorientacji. Pojawia się suchość skóry i ostre zaczerwienienie błon śluzowych. Pobudzenie może przejść w ataki wściekłości i szału, a na koniec uspokojenie i w niektórych wypadkach - w narkotyczny sen. Ten z kolei może się skończyć tragicznie, jeśli przy dużej dawce dojdzie do porażenia ośrodka oddechowego. 6/10 Pokrzyk wilcza jagoda (Atropa belladonna) Shutterstock W starożytnym Rzymie używano jej jako "popularnej" trucizny, a jeszcze wcześniej używana była do zatruwania grotów strzał. Znana po prostu jako wilcza jagoda lub belladonna. Pierwszymi objawami zatrucia jest silne pobudzenie i euforyczne halucynacje. Następnie pobudzenie nasila się aż do wystąpienia napadów szału, nierozpoznawania otoczenia, światłowstrętu, występują zaburzenia mowy, w końcu utrata przytomności i w skrajnych przypadkach zgon w wyniku porażenia oddechu podczas śpiączki. Wszystkie części krzewu (ma on pół-półtora metra wysokości) zawierają alkaloidy tropanowe. Jeden zjedzony liść może zabić dorosłego człowieka, najbardziej trujący jest korzeń, za to najbardziej zdradliwe - same owoce. Dzieciom mogą się skojarzyć z jagodami (kolor) bądź czereśniami - przypominają je wielkością i niestety, słodko-mdłym smakiem. Tymczasem spożycie dosłownie kilku owoców może być dla dziecka śmiertelne (dla dorosłego tragiczne może być spożycie 10-20 jagód). 7/10 Wawrzynek wilczełyko (Daphne mezereum) Shutterstock Zjedzenie 10-12 dojrzałych owoców może spowodować śmierć dorosłego człowieka, dla dziecka nawet 1-2 owoce mogą być śmiertelne. Owoce i liście zawierają dwa trujące składniki: glikozyd dafninę i mezereinę. Ma słodko-cierpki smak. Pierwszymi objawami zatrucia jest pieczenie i drętwienie ust, puchnięcie warg, krtani i twarzy, ślinotok, chrypka oraz trudności w połykaniu. Potem pojawiają się silne bóle brzucha i głowy, odurzenie, skurcze, wymioty i krwawe biegunki. Śmierć występuje wskutek zatrzymania krążenia. Roślina działa szkodliwie również na skórę i błony śluzowe; już sam kontakt z nią, bez doustnego spożycia, może powodować zaczerwienienie i obrzęki oraz pojawienie się pęcherzy na skórze. 8/10 Naparstnica zwyczajna (Digitalis grandiflora) Shutterstock Naparstnica jest rośliną trującą dla ludzi i niemal wszystkich zwierząt ze względu na toksyczne glikozydy zawarte w liściach. Należą do nich digitoksyna, digitalina i inne, których działanie kumuluje się w organizmie. Zatrucie objawia się bólami i zawrotami głowy, zaburzeniami widzenia, biegunką, wymiotami, skurczami naczyń wieńcowych, dusznością, sinicą. Dawniej naparstnica stosowana była do celów leczniczych. Obecnie, ze względu na jej silne własności toksyczne, nie jest używana. 9/10 Ligustr pospolity (Ligustrum vulgare) Shutterstock Dla ludzi trujące są liście i owoce ligustru, przy czym najczęściej do zatruć dochodzi w przypadku dzieci spożywających owoce przypominające czarne jagody. Substancja toksyczna działa silnie drażniąco na błony śluzowe i ma depresyjne działanie ogólnoustrojowe. Objawy zatrucia występują bardzo szybko od spożycia. Są nimi nudności i bóle brzucha (brzuch wrażliwy na ucisk), kolka i silne wzdęcia, obfite wymioty i silna, wodnista biegunka. W ciężkich przypadkach następowały drgawki, zapaść krążeniowa i zgon. Do tragicznych zatruć dochodzi jednak tylko po spożyciu dużej ilości owoców. Ich spożycie w ograniczonej ilości skutkuje tylko wymiotami. 10/10 Cis pospolity (Taxus baccata) Shutterstock We wszystkich częściach rośliny znajdują się duże ilości trujących związków, przede wszystkim taksyny i efedryny. Taksyna działa toksycznie na serce, poza tym układ pokarmowy, układ nerwowy i nerki. Powoduje u człowieka i innych ssaków najpierw pobudzenie, a następnie porażenie. Praca serca początkowo przyśpiesza, a następnie zwalnia, spada ciśnienie tętnicze, postępuje atonia i ostatecznie serce zatrzymuje się w rozkurczu. Błona śluzowa układu pokarmowego jest silnie drażniona, czego wynikiem jest silny stan zapalny i biegunka. Porażany jest ośrodek oddechowy układu nerwowego, uszkadzane są nerki i pobudzana jest macica, działając w efekcie poronnie. Do zatruć u ludzi dochodzi najczęściej w przypadku spożywania odwaru z liści w celach poronnych Efekt poronny jest jednak słabszy niż oddziaływanie na serce i układ nerwowy, dlatego wykorzystanie cisa jako środka poronnego powoduje szybszy zgon niż poronienie. Data utworzenia: 14 lipca 2020 11:45 To również Cię zainteresuje Zawsze zielone krzewy liściaste to spora grupa roślin, z których najpopularniejsza jest bez wątpienia laurowiśnia wschodnia. Tak przeprowadzamy rozmnażanie laurowiśni, cięcie krzewu oraz jego sadzenie. Zebraliśmy wszystkie informacje potrzebne do pielęgnacji laurowiśni wschodniej. Laurowiśnia wschodnia Prunus laurocerasus to zawsze zielony krzew lub niskie drzewo dorastające do 4 metrów. Ma zielone pędy, na których osadzone są skórzaste, grube i błyszczące liście (nie opadają zimą). Roślina ma wiele właściwości pomocnych w ogrodzie np. odstraszanie szkodników. W maju krzewy laurowiśni ozdobione są kremowobiałymi pachnącymi kwiatami, natomiast w sierpniu dojrzewają zebrane w grona czarne błyszczące owoce. Odmiany laurowiśni Odmiany ogrodnicze laurowiśni różnią się wysokością, barwą oraz kształtem liści. Do najpopularniejszych można zaliczyć: ‘Angustifolia’ – o wąskich długich liściach (12-18 cm), ‘Brachystachys’ – pochodzenia kaukaskiego, bardziej odporna na niskie temperatury, ‚Ca- melliifolia’ – krzew o wysmukłym pok-roju, ‘Caucasica’ – pochodzenia kaukaskiego, o dużych liściach (12-18 cm długości i 8-12 cm szerokości) zaokrąglonych na wierzchołku, ‘Compacta’ – niski krzew (do 1,5 m) o bardzo ciemnych liściach, ’Fiesseriana’ – krzew o zaokrąglonej koronie, wąski u dołu, ‘Herbergii’ – szeroki krzew zwężający się ku górze, ‘Latifolia’ – o bardzo dużych liściach, ‘Magnoliaeflora’ – o dużych liściach, któ-re przypominają liście magnolii wielkokwiatowej, ’Marbled White’ – krzew dorastający do 2-2,5 m z nakrapianymi na biało liśćmi, ‘Mocrophylla’ – o drobnych liściach, ‘Otto Luyken’ – niskie roz- łożyste krzewy (do 1-1,5 m) o ciemnozielonych błyszczących wąskich liściach. Ta ostatnia jest najbardziej popularną odmianą rozmnażaną w Polskich szkółkach. Krzewy kwitną bardzo obficie,a jesienią powtarzają kwitnienie. Wśród innych odmian warto wymienić: ’Psonardii’ – krzew silnie rosnący o dużych ciemnozielonych liściach‚Pyramidalis’ – o piramidalnej koronie, ’Reynvaanii’ – dorasta do 1,5 m, ma matowe jasnozielone liście, ’Rotundifolia’ – o okrągłych liściach, ’Schipkaensis’ – pochodzenia bułgarskiego, silnie rosnąca (dorasta do 2 m) o wąskich liściach (12 cm długości), ’Schipkaensis Macrophylla’ – wielkolistna (liście eliptyczne, z wierzchu zaostrzone), ’Serbica’ – pochodzenia serbskiego, krzew o pokroju kulistym oraz zwartym z krótkimi wyprostowanymi gałęziami. Gdzie sadzona jest laurowśnia? Laurowiśnia sadzona w zachodniej Polsce nie wymaga okrywania na zimę, natomiast w pozostałych rejonach zaleca się osłaniać ją podczas mroźniejszych dni. W ogrodzie czuje się najlepiej przy dużej wilgotności powietrza, na osłoniętym oraz zacisznym stanowisku. Nie ma specjalnych wymagań co do warunków glebowych. Dobrze rośnie na każdej glebie o uregulowanych stosunkach wodnych (najlepiej stale równomiernie wilgotnych). Laurowiśnia wymaga gleby piaszczysto-gliniastej lub gliniasto-piaszczystej, ciepłej, o odczynie obojętnym lub alkalicznym. Na stanowiskach o glebie piaszczystej i suchej krzewy rosną bardzo wolno (podczas suszy należy je podlewać, ponieważ są wrażliwe na niedobór wody). Powierzchnię rabaty dobrze jest pokryć 5-cm warstwą ściółki (najlepiej przekompostowanej kory) oraz nawozić wiosną nawozami wieloskładnikowymi, które przyczynią się do lepszego zimowania krzewów. Laurowiśnia najlepiej rośnie w cieniu lub półcieniu, nie lubi natomiast stanowisko intensywnym nasłonecznieniu. Krzewy dobrze czują się pod koronami drzew (najlepiej tych o zawsze zielonych liściach). Uszkodzenia mrozowe regenerują niezwykle dobrze – przezimują bez szkody przysypane śniegiem, który zabezpiecza je przed przemarznięciem. Gdy śniegu brakuje, dobrze jest osłonić krzewy (ale nie przykrywać) przed nadmiernie intensywnym słońcem, a także mroźnymi wysuszającymi wiatrami. Uszkodzone pędy wystarczy przyciąć do zdrowego miejsca. Zastosowanie laurowiśni wschodniej Zastosowanie laurowiśni wschodniej w ogrodnictwie ozdobnym jest wszechstronne. Ze względu na niewielkie wymiary roślina ta nadaje się do sadzenia w ogrodach przydomowych. Bardzo efektownie wyglądają krzewy posadzone w grupach jednorodnych oraz razem z innymi krzewami zawsze zielonymi. Laurowiśnia może mieć również zastosowanie jako podszycie pod koronami dużych drzew (np. pod dębami). Sadząc krzewy laurowiśni pod koronami drzew, należy zwrócić uwagę, aby nie znajdowały się w bliskim zasięgu korzeni, które mogą konkurować z krzewami o wodę i sole mineralne. Krzewy mogą służyć również w umacnianiu skarp w postaci nieciętych szpalerów. Krzewy laurowiśni doskonale znoszą przycinanie, nadają się więc na żywopłoty lub inne roślinne figury. Krzewy przycina się najlepiej po kwitnieniu w maju lub czerwcu (do pierwszej połowy lipca). Podczas tego zabiegu starajmy się jednak nie uszkodzić liści, w przeciwnym razie mogą brązowieć i zasychać. Krzewy laurowiśni bardzo ładnie komponuję się z bylinami o dużych liściach, jak funkia, bergenia czy rodgersja, a posadzone razem z paprociami przydają ogrodowi patyny i kolorytu. Laurowiśnia może być również sadzona w różnego rodzaju pojemnikach i służyć do dekoracji wnętrz budynków, np. dużych i widnych biurowców. Rozmnażanie laurowiśni Laurowiśnię rozmnaża się głównie z sadzonek pędowych sporządzonych od sierpnia do marca. Umieszcza się je w jałowym podłożu w szklarni lub tunelach foliowych, gdzie bardzo szybko się ukorzeniają. Amatorskie rozmnażanie laurowiśni w ogrodach przeprowadzamy z odkładów i odrostów korzeniowych. Leczenie przemarznięcia laurowiśni wschodniej Podczas silnych mroźnych wiatrów dochodzi do przemarznięcia pędów i liści u laurowiśni wschodniej Prunus laurocerasus. Wiejący wiatr osusza pędy i liście, które intensywnie transpirują wodę, nie mogąc jej pobrać z zamarzniętej gleby. Dlatego bardzo istotne jest zabezpieczanie krzewów stroiszem lub włókniną, które częściowo mogą zniwelować niszczycielskie działanie wiatrów. Istotne jest również ściółkowanie gleby korą lub innym materiałem zapobiegającym głębokiemu przemarznięciu profilu glebowego. Wiosną (w ostatniej dekadzie marca) wycinamy przemarznięte pędy z liśćmi do zdrowego miejsca, czyli tam, gdzie pędy i liście nie są brązowoszare. Takie uszkodzone pędy z czasem będą zasychały. Po wycięciu martwych odcinków pędów krzewy powinny być dokarmione dobrym kompostem lub nawozem wieloskładnikowym. Dobrze jest również uzupełnić ściółkę, a podczas suszy podlewać krzewy raz w tygodniu 10-15 l wody. Encyklopedia Roślin: laurowiśnia Cięcie formujące laurowiśnia wschodniej Krzewy wiecznie zielone, jak np. laurowiśnia, znajdują bardzo wszechstronne zastosowanie. Można je uprawiać w postaci soliterowej lub też w nasadzeniach grupowych, np. jako żywopłot. Krzewy przycina się od wiosny do późnego lata. Nie licząc kilku wyjątków ( gatunków irgi i oliwnika), większość krzewów znosi głębokie cięcie aż do silnych, bezlistnych pędów. Taki rodzaj kuracji nie szkodzi nawet różanecznikom, które przy właściwej pielęgnacji szybko powracają do sił. Zupełnie inaczej wygląda cięcie wiecznie zielonych drzewek iglastych. Silne przycięcie sosny, świerka czy jodły wcale nie pobudza roślin do wypuszczania nowych pędów. Identycznie jest także w przypadku żywotnika, cyprysika i jałowca. Dlatego z roślin tych usuwa się pielęgnacyjnie tylko te pędy, które nie są ważnym budulcem korony. U jodły i świerka (oprócz świerka posadzonego w postaci żywopłotu) nie poleca się nawet skracania pędu głównego, ponieważ nowe pędy wierzchołkowe, jakie wybijają w miejscu cięcia, rosną na ukos do góry. Czubek już się nie zawiązuje, w rezultacie rośliny wyglądają na zdeformowane. Jedyną iglastą rośliną drzewiastą, która wybija ze starych pędów, jest cis. W naszym sklepie oferujemy Ci prawdziwe cuda natury. Dział Niespotykane rośliny powstał z myślą zgromadzenia ciekawych i nietypowych kwiatów, warzyw, owoców, które zachwycają nas swoim urokiem. Ich wyhodowanie daje wiele satysfakcji, wprowadza do ogrodu czy mieszkania egzotyczny klimat. Czytając poszczególne opisy poznasz specyfikację poszczególnych gatunków. Zafunduj sobie odrobinę ekstrawagancji, wysiej niesamowite rośliny. Z naszymi nasionami odniesiesz ogrodniczy sukces. Zapraszamy Cię na niezwykłą podróż pośród prawdziwych roślinnych skarbów. Może zdecydujesz się na Drzewo truskawkowe o jadalnych owocach lub do gustu przypadnie Ci cudowna Akacja srebrzysta? Może niedawno wróciłeś z wakacji i marzysz o własnych Eukaliptusach? Na parapecie bujne zielone Drzewko Kawowe rodem z Ameryki Południowej. Żaden problem! Te i wiele innych atrakcyjnych roślin czekają na Twój wybór. Dla osób, które nie tylko chcą ozdabiać swoje otoczenie, ale i próbować nowych smaków polecamy najciekawsze odmiany warzyw i owoców. Dorodne kalafiory i brokuły o niestandardowej barwie, wspaniałe grona pomidorków koktajlowych i warzywne spaghetti z fasolnika chińskiego to tylko niektóre naszych propozycji. Na deser spróbuj aromatycznych melonów, soczystego Kiwano czy Orzeszków ziemnych z własnej uprawy. Skomponuj własną sałatkę z endywii i sałaty łodygowej Karola, posyp ją Mieszanką jadalnych kwiatów i ziół. Kolorowe i różnorodne dynie i kukurydze wspaniale udekorują ogród jesienną porą. A liczne gatunki ziół i zestawów pozwolą zadbać o zdrowie. To w dalszym ciągu jedynie przedsmak ogrodniczych atrakcji. Dla miłośników roślin nieposiadających ogrodu również mamy interesujące pozycje. Wystarczy sięgnąć po Klonik pokojowy lub Bawełnę czy Palmy, by poczuć się jak na rajskiej wyspie. Dla fanów oryginalnych form proponujemy Żywe kamienie i grzyb długowieczności Shiitake. Wyrusz z nami w nieznane, zaproś do swojego domu i ogrodu Niespotykane Rośliny! Na stronach naszego sklepu znajdziesz liczne oryginały, których wszyscy Ci pozazdroszą. Atrakcyjne ceny i częste promocje, dogodne formy płatności i szybka wysyłka to atuty naszego sklepu. Zapraszamy na satysfakcjonujące zakupy. Kaczeniec, kaczeńce, kaczeniec błotny - Caltha palustris Kaczeńce to byliny nadwodne, osiągające wysokość do 20-50cm. Posiadają ciemnozielone, błyszczące liście, wśród których wiosną ukazują się złotożółte kwiaty. Kwiaty rozwijają się na szczytach łodyg i m Przeczytaj więcej... Kaktus bożonarodzeniowy, Grudnik, Zygokaktus, – Schlumbergera truncata Schlumbergera jest bardzo popularną rośliną doniczkową, o atrakcyjnym pokroju a przede wszystkim wspaniałym kwitnieniu w okresie, kiedy nie ma zbyt wielu kwitnących roślin. Należy ona do kaktusowatych Przeczytaj więcej... Kaktus wielkanocny - Rhipsalidopsis gaertneri / Hatiora gaertneri Kaktus wielkanocny to krzaczasta roślina cechująca się płaskimi, wydłużonymi, błyszczącymi członami pędu o długości do 5 cm oraz pomarańczowoczerwonymi kwiatami. Jego naturalnym środowiskiem są dżungl Przeczytaj więcej... Kaladium dwubarwne - Caladium Kaladium to roślina pochodząca z obszarów dżungli tropikalnej Ameryki Południowej. Rośliny uprawiane dla ozdobnych liści. Liście w różnych odcieniach koloru białego, różowego, czerwonego, zielonego z Przeczytaj więcej... Kalanchoe- Kalanchoe Kalanchoe to jedna z najpopularniejszych roślin doniczkowych, która dzięki obfitemu kwitnieniu, również w porze zimowej oraz dekoracyjnych liści, nie traci na swej popularności. Należy ona do rodziny Przeczytaj więcej... Kalatea, Ostrzeszyn - Calathea Kalatea należy do rodziny Marantaceae i odznacza się sporą ilością gatunków, pochodzących głównie z Brazylii. To, co decyduje o atrakcyjności tej rośliny to bardzo dekoracyjne liście, które zmienią ob Przeczytaj więcej... Kalceolaria mieszańcowa, Pantofelnik, Calceolaria Kalceolaria to roślina pochodząca z Chile. Roślina przyjmuje pokrój kępiasty, jest to roślina jednoroczna. Pantofelnik ma liście naprzeciwległe, kształtu jajowatego, są karbowane na brzegach. Osiągają Przeczytaj więcej... Kamasja – Camassia Kamasja jest rośliną rosnącą w naturalnych warunkach na terenie USA oraz Kanady. Dorasta do jednego metra wysokości. Jej kwiaty są fioletowe lub białe, sporej wielkości, zebrane w grona. Liście są po Przeczytaj więcej... Kamelia – Kamelia Japońska Kamelia w naturalnym środowisku spotykana jest w górach Japonii, północnych Chinach oraz na Półwyspie Koreańskim. Liście ciemnozielone, skórzaste, podobne do liści popularnej herbaty. Kwiaty różnorodn Przeczytaj więcej... Kapusta ozdobna – Brassica oleracea Kapusta ozdobna jest jedynym gatunkiem kapusty uprawianym w celach dekoracyjnych. W warunkach naturalnych rośnie w Azji oraz na południu Europy. Uprawiana jest jako roślina jednoroczna lub dwuletnia. Przeczytaj więcej... Karagana - Caragana Karagana ma postać krzewu lub niedużego drzewa, liście parzystopierzastozłożone z 4-20 całobrzegich listków, kwiaty na krótkopędach, pojedyncze lub w wiązkach, motylkowate, na szypułkach, zwykle w bar Przeczytaj więcej... Kardiospermum - Cardiospermum halicacabum Roślina jednoroczna- pnącze wysokości do 300cm. Posiada ozdobne liście i owoce, kwiaty niepozorne. Przeczytaj więcej... Karmnik ościsty - Sagina subulata Bardzo atrakcyjna, niziutka i wieloletnia roślina, należąca do rodziny goździkowatych, występująca w Europie środkowej i południowej. Karmnik ościsty ma postać „poduch”, które znakomicie s Przeczytaj więcej... Kasztanowiec, Kasztan – Aesculus Aesculus należy do rodziny kasztanowatych (Hippocastanaceae) to najczęściej okazałe drzewa, choć można spotkać również formy krzewiaste (Ae parriflora). Rodzaj kasztanowca obejmuje około 25 gatunków, Przeczytaj więcej... Katleja- Cattleya ( storczyk ) Katleja pochodzi z terenów Ameryki Południowej. Odmiana ta znana jest już prawie trzysta lat. Roślina ta jest epifitem z grubymi, dużymi liśćmi. Kwiaty osadzone na czubkach łodyg, mają nieregularne, p Przeczytaj więcej... Ketmia syryjska - Hibiskus syriacus Ketmia syryjska należy do rodziny ślazowatych- Malvaceae, ma postać krzewu, pochodzącego z wschodniej Azji o sezonowym ulistnieniu. Ma sztywny, wyprostowany pokrój i dochodzi do 3 metrów wysokości, ch Przeczytaj więcej... Klarkia, dzierotka – Clarkia Klarkia jest rośliną jednoroczną, która w naturalnych warunkach rośnie na obszarze Ameryki Północnej. Osiąga do 70cm wysokości. Jej kwiaty są barwy czerwonej, ale mogą być też różowe, fioletowe lub bi Przeczytaj więcej... Kleome - Cleome spinosa Roślina bujnie rosnąca, pędy silnie rozgałęzione i obficie ulistnione, kwiaty pachnące, zebrane w luźne grona, wys. 80 do 120 cm. Przeczytaj więcej... Klerodendrum- Clerodendrum Clerodendrum obejmuje kilkaset gatunków, występujących głównie w Azji i Afryce. W naszych warunkach można uprawiać jedynie kilka z tych bardzo atrakcyjnych roślin. Najbardziej znanym przedstawicielem Przeczytaj więcej... Kliwia – Clivia Nazwa pochodzi na cześć lady Clive, księżnej Northumberland i obowiązuje od roku 1866, kiedy zastosowano nową klasyfikację. Jej poprzednia nazwa to Himantophyllum. Cliwia pochodzi z Afryki Południowej Przeczytaj więcej... Klon zwyczajny, klon pospolity – Acer platanoides Należący do rodziny klonowatych (Aceraceae), występujący w Europie, za wyjątkiem południowo-zachodniej Azji, bardzo popularny w naszym kraju, o wieku do 150 lat. Jest to spore drzewo, dochodzące do 30 Przeczytaj więcej... Kłosowiec - Agastache Kłosowiec to letnia bylina z rodziny jasnotowatych, pochodząca z Azji oraz północnej Ameryki. Potrafi osiągnąć kilkadziesiąt centymetrów wysokości. Jej cechą charakterystyczną są aromatyczne liście or Przeczytaj więcej... Kminek, Kminek zwyczajny Kminek to jedna z najstarszych znanych i wykorzystywanych przez człowieka roślin przyprawowych. Znaleziono jego ślady w wykopaliskach z młodszej epoki kamienia, bardzo popularny był również w starożyt Przeczytaj więcej... Kobea pnąca - Cobaea scandenc Roślina o dużych dzwonkowatych kwiatach pnąca się na wysokość ok. 4 m. Przeczytaj więcej... Kocanka Ogrodowa - Helichrysum bracteaum Kocanka jest kwiatem, naturalnie rosnącym na terenie Australii. W swoim środowisku kocanki są bylinami. W Polsce hoduje się je jako rośliny jednoroczne i rozmnaża się poprzez nasiona. Dorasta do 70cm. Przeczytaj więcej... Kocimiętka - Nepeta nervosa Roślina dorastająca do 40cm wysokości, tworząca gęste zarośla. Jest to roślina szczególnie upodobana przez wszystkie koty. Przeczytaj więcej... Kocimiętka Faassena - Nepeta faassenii Dorastająca do 30-40cm wysokości tworzy gęste zarośla. Posiada srebrnozielone, bardzo mocno pachnące liście. Kwiaty koloru fioletowoniebieskiego. Roślina szczególnie upodobana przez wszystkie koty. Przeczytaj więcej... Kohleria - Kohleria Kohleria jest byliną należącą do ostrojowatych, która wytwarza kłącza. Jej ojczyzną jest kontynent amerykański. Ceniona ze względu na pokaźne kwiaty o rurkowatym kształcie, których obecność możemy zao Przeczytaj więcej... Kokornak – Aristolochia Kokornak to roślina pochodząca głównie z tropików. Jednak wyróżniamy wiele odmian tej rośliny, a niektóre z nich można uprawiać również na terenie naszego kraju (np. kokornak owłosiony, czy kokornak w Przeczytaj więcej... Kokorycz - Corydalis Kokorycz to kwitnące wiosną i latem rośliny cenione ze względu na grzbieciste, dwuwargowe kwiaty z ostrogą oraz pierzaste ulistnienie. Poszczególne gatunki występują zarówno jako byliny, jak i rośliny Przeczytaj więcej... Berberysy bardzo wyszlachetniały i stale przybywa ich odmian. Prezentują się świetnie przez cały rok, ale najpiękniej wyglądają Roman SoldBerberysyBerberysy to jedne z najbardziej kolorowych i uniwersalnych krzewów. Zostały obdarzone przez naturę malowniczym pokrojem. Ich drobne liście zebrane są w małe bukieciki wyrastające na krótkich pędach, gęsto rozmieszczonych na gałęziach. W maju i czerwcu ukazują się pod nimi drobne kwiaty żółtej bądź pomarańczowej barwy. Mogą być skupione w niewielkie pęczki lub grona o długości od 2 do 5 cm. Ich silny aromat przyciąga spragnione nektaru owady. Pod koniec lata na miejscu kwiatów pojawiają się czerwone lub granatowe owoce - zazwyczaj kilkumilimetrowe podługowate jagody, które mogą dotrwać aż do wiosny. Mają kwaśny smak, stąd dawna polska nazwa berberysu - kwaśnica. Jesienią większość berberysów pięknie się przebarwia. Są też i takie, które zachowują zielone w ogrodzieBerberysy mają rozmaity pokrój. Niektóre są karłowe, rozrastające się w formie kuli, inne - niskie o wyprostowanych bądź malowniczo przewieszających się pędach. Bywają też gatunki płożące się. Rośliny te doskonale znoszą przycinanie i łatwo je kształtować. To głównie dlatego z krzewu parkowego berberys przemienił się w roślinę ogrodową. Dziś sadzi się go w towarzystwie innych niewielkich krzewów, a także na skalniakach oraz w pojemnikach. Wielką karierę robi też w miastach na skwerach ulicznych i przy jak dla róży kolce, tak dla berberysów typowe są ciernie. Wyrastają one z pędów lub na brzegach liści i czasami mają prawie centymetr długości. Nawet jeżeli są króciutkie, potrafią na dystans trzymać intruzów, zatem warto posadzić berberysy tam, gdzie zieleń często bywa polskim rynku dostępnych jest ponad 50 odmian berberysów, a ich lista stale się zwyczajny (Berberis vulgaris)Dawniej na miedzach i obrzeżach lasów rósł okazały, obficie kwitnący i owocujący nasz rodzimy berberys zwyczajny (Berberis vulgaris) zwany kwaśnicą. Z jego bardzo kwaśnych owoców robiono zdrowotne nalewki. Ponieważ jednak gatunek ten zakażał zboża rdzą źdźbłową, zaczęto go skutecznie tępić i teraz występuje znacznie rzadziej. Berberysy uprawiane w ogrodach są odporne na tę chorobę. Co w nich może zachwycać? Dzięki efektownej kolorystyce liście stanowią największy walor wielu odmian. Berberys JulianyBerberys liścieNajwięcej kolorów oferują berberysy zrzucające liście na zimę. W wyniku krzyżowań międzygatunkowych i selekcji hodowcy utworzyli nowe, niewystępujące w naturze gatunki i różnorodne odmiany, od jasnozielonych i niemal złotawych poprzez purpurowe do ciemnofioletowych. Wśród kolorowych gatunków prym wiedzie berberys Thunberga. Kwitnie mniej obficie niż jego krewniacy, kwiaty zwisają bowiem z gałązek pojedynczo lub po 2-5, a co za tym idzie, owoców także ma niezbyt dużo. Piękniej obsypuje się gronami owoców nasz rodzimy berberys zwyczajny, a także ottawski (mieszaniec berberysu pospolitego i Thunberga).Na większości krzewów utrzymują się od wiosny do późnej jesieni, a zanim opadną, bajecznie się przebarwiają. Ale już od wiosny mogą przybierać złociste, purpurowe lub fioletowe odcienie. Bywają też pstre lub z barwną obwódką. Są też gatunki berberysów o zimotrwałych liściach. One również potrafią czerwienieć, gdy chwyci ziąb. Grona drobnych żółtych kwiatów, które silnym aromatem przyciągają spragnione nektaru owady, to kolejny atut tych krzewów. Pojawiają się w maju. Gęsto obsypany nimi jest m. in. berberys ottawski. Natomiast np. u berberysu Thunberga kwiatów jest znacznie mniej: wyrastają pojedynczo lub w kępkach po można formować berberys?Berberysy zimozieloneChociaż gatunki, które nie zrzucają na zimę liści, w naszym klimacie mogą sprawiać zawód, to i tak wiele osób je sadzi, żeby ogród wyglądał efektownie przez cały rok. Dlatego zimozielony berberys Juliany i pochodzący od niego berberys gruczołkowaty od lat łatwo znajdują nabywców. Rozchwytywane są także nowości, np. berberysy: Frikarta, pośredni i wąskolistny. Ich liście zazwyczaj wyróżniają się piękną ciemną zielenią, choć bywa, że mają domieszkę purpury. Rośliny tworzą granatowe zimozielone nie lubią suszy ani mrozu. Dobrze rosną w cieplejszych rejonach kraju, choć w miejscach półcienistych i osłoniętych przed wiatrem prawie w całej Polsce można dochować się dorodnych okazów. Wymagają gleb żyznych i lekko wilgotnych. Z trudem się przyjmują, więc nie należy ich przesadzać. Jeśli liście zimozielonych gatunków przemarzną, wiosną znów się zazielenią, ale jeżeli zmarzną pędy, rośliny regenerują się powoli. Na szczęście nie nękają ich grzyby chorobotwórcze. Pod tym względem sprawiają zdecydowanie mniej kłopotu niż gatunki zrzucające liście. W czasie deszczowej, chłodnej pogody czerwonolistne berberysy atakuje mączniak - pokrywają się wtedy białym nalotem. Zanim choroba się rozwinie, krzewy warto opryskać preparatem Baymat Ultra lub berberysy zimozielone dobrze rosną jedynie w cieplejszych rejonach kraju, w półcieniu i osłonięte przed wiatrem. Są też bardziej od poprzedniej grupy wrażliwe na suszę. Problemem, głównie na purpurowych odmianach, bywa niekiedy biały nalot mączniaka. Choroba ta osłabia krzewy. 'Orange Sunrise' to kolumnowy krzew o wys. do 1,5 m. Młode liście są pomarańczowe, na starszych pojawia się jasna obwódka. Jesienią Berberys owoceOwoce, choć małe, wspaniale dekorują gałązki, no i bardzo smakują ptakom. Stąd tylko część utrzymuje się na krzewach do wiosny. Owoce czerwone są domeną gatunków gubiących liście, natomiast krzewy o zimotrwałych liściach mają jagody berberysu właściwościWarto zbierać owoce berberysu. Podnoszą odporność na infekcje, poprawiają przemianę materii, działają moczopędnie, żółciopędnie i przeciwgorączkowo. Dojrzałe można suszyć na słońcu, zakonserwować w cukrze lub robić z nich berberysów są jadalne. Zawierają wiele cennych dla naszego zdrowia związków, dużo witaminy C, E i karotenu (prowitamina A). Mimo że zbieranie drobnych owoców z kolczastego krzewu nie jest miłym zajęciem, to nasze babcie robiły z nich przetwory. Dżemy, galaretki, soki i nalewki traktowano dawniej zarówno jako przysmak, jak i lekarstwo. Stosowano je zwłaszcza przy przeziębieniach i szkorbucie oraz na wzmocnienie organizmu (poprawiają przemianę materii). Dzisiaj berberysy zjadane są głównie przez ptaki. Jeśli posadzimy te krzewy w ogrodzie, będziemy mieć zimą naturalną ptasią pokrójRozmaitość kształtów i rozmiarów odmian berberysów jest imponująca. Te dorastające do 1,5-3 m mają wyprostowane bądź malowniczo przewieszające się pędy, ale bywają też miniaturki (do 0,5 m wysokości) - płożące się albo latami utrzymujące kulisty bądź poduchowaty kształt. Pędy niektórych odmian zimą przybierają jasny odcień, np. odmiana 'Green Carpet', gdy opadną z niej liście wygląda jak srebrna plecionka z czerwonymi koralikami owoców. Wszystkie berberysy na pędach mają ostre ciernie (krzewy te są więc świetnym materiałem na obronne żywopłoty).Berberys ThunbergaBerberysy - gatunki i odmiany zrzucające liście na zimęGatunki zrzucające na zimę liście nie są kłopotliwe w uprawie. Lubią słońce i w półcieniu słabiej się wybarwiają oraz gorzej kwitną. Lepiej jednak jasnych odmian nie sadzić w pełnym słońcu (istnieje ryzyko przypalenia liści). Trzeba też koniecznie podlewać je w czasie suszy, by nie straciły części (B. ottawensis)'Superba', 4 m, pokrój krzaczasty, liście purpuroweThunberga (B. thunbergii):'Red Chief', 4 m, pokrój krzaczasty ,liście purpurowobrązoweThunberga (B. thunbergii)'Golden Ring',2 m, pokrój krzaczasty ,liście purpurowo-żółteThunberga (B. thunbergii)'Atropurpurea',2 m, pokrój krzaczasty, liście purpuroweThunberga (B. thunbergii)'Rose Glow' 2 m, pokrój krzaczasty, liście biało- szareThunberga (B. thunbergii)'Pink Queen'. 1,5 m, pokrój krzaczasty,liście purpurowo-biało-różoweThunberga (B. thunbergii)'Kórnik', 1,5 m, pokrój półpłożący, liście zielono-biało-różoweThunberga (B. thunbergii)'Red Pilar', 1,5 m, pokrój kolumnowy, liście purpuroweThunberga (B. thunbergii)'Aurea', 1 m, pokrój krzaczasty, liście żółteThunberga (B. thunbergii)'Maria', 1 m, pokrój kolumnowy, liście żółte, jesienią czerwoneThunberga (B. thunbergii)'Green Carpet', 80 cm, pokrój półpłożący, liście zielone, jesienią czerwoneThunberga (B. thunbergii)'Atropurpurea, 60 cm, pokrój półkulisty, liście purpuroweThunberga (B. thunbergii)'Nana' 'Kobold', 50 cm, pokrój półkulisty, liście zielone, jesienią czerwoneThunberga (B. thunbergii)'Bagatelle', 40 cm, pokrój półkulisty, liście purpurowezwyczajny (B. vulgaris)'Atropurpurea', 2 m, pokrój krzaczasty, liście purpuroweBerberysy zimozielone - gatunki i odmianybrodawkowaty (B. verruculosa), 1 m, pokrój półpłożący, liście zieloneFrikarta (B. frikartii):'Amstelveen',1 m, pokrój półpłożący, liście zieloneFrikarta (B. frikartii)'Telstar',1 m, pokrój półpłożący, liście zieloneJuliany (B. julianae), 3 m, pokrój krzaczasty, liście zielonepośredni (B. media):'Parkjuweel', 1m, pokrój krzaczasty, liście zielone, jesienią czerwonepośredni (B. media) 'Red Jewel', 1 m, pokrój krzaczasty, liście purpurowewąskolistny (B. stenophylla), 'Orange King', 2 m, pokrój krzaczasty, liście zieloneBerberysy na żywopłotyBerberysy świetnie nadają się na żywopłoty. Można z nich tworzyć niskie, barwne obwódki okalające trawniki i rabaty lub wysokie szpalery broniące granic ogrodu, trudne do przebycia ze względu na o zimozielonych liściach należy sadzić w miejscach osłoniętych, w półcieniu, aby zimą nie były narażone na duże wahania temperatury. Krzewy te najlepiej zimują w zachodniej części Polski, choć i tam warto je zabezpieczać przed uprawaBerberysy różnią się wymaganiami, przed kupnem sprawdźmy więc, które spośród nich będą się dobrze czuły w naszym - jaka ziemiaGatunki zrzucające na zimę liście nie potrzebują urodzajnej ziemi i są odporne na suszę. Wystarcza im przeciętna, przepuszczalna gleba o lekko kwaśnym odczynie. Znoszą silne nasłonecznienie, ale stanowiska półcieniste też im odpowiadają, tyle że wówczas liście są mniej kolorowe. Ich pędy bardzo rzadko przemarzają, a jeśli się tak stanie, potrafią odbić od korzeni. Zwłaszcza nasz rodzimy berberys zwyczajny dzięki mocnemu systemowi korzeniowemu doskonale radzi sobie w trudnych warunkach - jest polecany do sadzenia na skwerach oraz na nieużytkach i skarpach. Jego okazy dziko rosnące na brzegach lasów i w zaroślach były tępione, bo przyczyniały się do rozmnażania rdzy źdźbłowej powodującej znaczne straty na polach pszenicy. Na szczęście odmiana uprawna tego gatunku jest odporna na tę chorobę. Z kolei berberysy o jasnym oraz pstrym zabarwieniu liści należy sadzić w miejscach jasnych, ale nie w pełnym słońcu. Miniaturki, a także młode egzemplarze silnie rosnących odmian lepiej się rozwijają na podłożu przynajmniej umiarkowanie żyznym. Choć potrafią przetrwać suszę, to osłabione brakiem wody mogą stracić część pędów. Lepiej więc, by ziemia była zawsze lekko i jak sadzić berberysyBerberysy mogą zdobić rabaty, skalniaki i pojemniki. Niskie nadają się też na kobierce i obwódki, wyższe - na żywopłoty. Doskonale znoszą przycinanie, łatwo więc je dowolnie kształtować. Efektownie prezentują się rosnąc pojedynczo, ale jeszcze lepiej w zestawieniach .Można utworzyć kobierzec z miniaturowych odmian berberysu Thunberga: pomarańczowej 'Admiration', bordowej 'Bagatelle' i żółtej 'Aurea'.Fot. Shutterstock/photowindBerberys 'Golden Rocket''Golden Rocket' jest podobnym krzewem, ale do końca lata ma żółte liście (patrz główne zdjęcie), a jesienią czerwonawe. Słońce ich nie przypala!Fot. Alamy/BE&WBerberys 'Compacta''Compacta' jest zimozielonym rozłożystym krzewem dorastającym do metra wysokości. Bardzo obficie kwitnie i Wiesław SzydłoBerberys 'Harlequin''Harlequin' ma czerwone pędy z jasno nakrapianymi liśćmi, na których stopniowo pojawia się też róż i purpura. Osiąga 2 m Shutterstock/Roxana BashyrovaBerberys 'Berberys Juliany'Berberys Juliany to wysoki (ok. 5 m) krzew o zimotrwałych, długich do 10 cm liściach czerwieniejących od mrozu. Obficie Magdalena NarkiewiczBerberys 'Green carpet''Green carpet' wolno rośnie do 1 m, nieco szerzej rozkłada gałęzie. Jesienią pięknie się iVerdeBerberys 'Amstelveen''Amstelveen' nie zrzuca liści jesienią, ma prawie kulisty pokrój i granatowe owoce. Dorasta do 1 m. 5. 'Superba' rośnie niemal pionowo i może osiągnąć wysokość 3 m. Jego purpurowe liście w niesprzyjających warunkach poraża 'Golden Ring'Fot. Stanisaw Zymon'Golden Ring' ma purpurowe liście z wyraźną żółtą obwódką (nie przycinany osiąga 2 m wys. i szer.).Fot. Anna KulikowskaBerberys 'Golden Dream''Golden Dream' najpierw rośnie pionowo, starsze gałęzie się zwieszają. Młodziutkie przyrosty są Wikimedia Commons/David J. StrangBerberys 'Powwow''Powwow' osiąga wysokość 1,5 m i szerokość 0,5 m. Jego młode żółtozielone liście stają się z czasem nakrapiane, a jesienią iVerdeBerberys 'Superba''Superba' rośnie niemal pionowo i może osiągnąć wysokość 3 m. Jego purpurowe liście w niesprzyjających warunkach poraża mączniak.

roślina z nakrapianymi liścmi